(4180) Анаксагор

РУВИКИ — интернет-энциклопедия мәгълүматы
(4180) Анаксагор
Уртача аномалия 72,38659[1]
Калка төен озынлыгы 196,27999[1]
Орбита эксцентриты 0,19 и 0,1919136[1]
Ачыш датасы 24 сентябрь 1960[2]
Орбита дәвере 4,22[1]
Вакытлыча атамасы 1980 GH1[2], 1985 QJ2[2], 1985 QX3[2] и 6092 P-L[2]
Астраномик ачыш урыны Паломар обсерваториясе[d][2]
Киләсе (4181) Киви[3]
Абсолют йолдыз зурлыгы 13,7[1]
Периүзәк 2,1090105[1]
... хөрмәтенә аталган Анаксагор
Периүзәк аргументы 29,74626[1]
Кече планета төркеме Астероидлар билбавы[2]
Әүвәлгесе (4179) Таутатис[3]
Ачучы яки уйлап табучы Хаутен, Корнелис Йоханнес ван[d][3], Хаутен-Груневельд, Ингрид ван[d][3] и Том Герельс[d][3][2]
Ана җисем Кояш
Апоүзәк 3,111[1]
Зур ярымкүчәр 2,6098825[1]
Орбита авышлыгы 10,89262[1]

(4180) Анаксагор (лат. Anaxagoras) — Кояш системасының Марс һәм Юпитер орбиталары арасындагы өлкәсендә урнашкан Кояш тирәли әйләнеп йөрүче астероид.

Тарихы

1960 елның 24 сентябрендә К. Й. Ван Хаутен, тарафыннан Паломар обсерваториясендә ачыла. Астероидның вакытлыча атамасы булып баштан «6092 P-L» саналган.

Чыганаклар

  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Fifth Revised and Enlarged Edition. — B., Heidelberg, N. Y.: Springer, 2003. — 992 p. — ISBN 3-540-00238-3.
  • Lutz D. Schmadel. Dictionary of Minor Planet Names. — Springer Science & Business Media, 2012-06-10. — 1458 с. — ISBN 9783642297182
  • Chapman, C. R., Morrison, D., & Zellner, B. Surface properties of asteroids: A synthesis of polarimetry, radiometry, and spectrophotometry// Icarus : journal. — Elsevier, 1975. — Vol. 25. — P. 104—130.
  • Kerrod, Robin. Asteroids, Comets, and Meteors (неопр.). — Lerner Publications Co., 2000. — ISBN 0585317631.

Искәрмәләр

Тышкы сылтамалар

Шулай ук карагыз